Het zit erop

We zijn weer allemaal goed aangekomen!

Na een fantastisch eindfeest met lekker Bosnisch eten en een redelijke nachtrust, stonden we 's morgens op met de eindevaluatie in het vooruitzicht. Tijdens de evaluatie waarbij de gehele groep + Bosniërs aanwezig was, is er vooral gesproken over verbeter punten. Je merkt dat de organisatie Bridge op het punt is gekomen dat ze willen leren van 'fouten' en zo het festival en dus ook ons bezoek aan Bosnië beter willen maken.

Hierna was het afscheid aangebroken. Iedereen zocht zijn/haar maatjes op voor een stevige knuffel en nam zo afscheid van alle nieuwe vrienden. Onderweg mochten we nog een tijdje genieten van het Bosnische landschap maar al snel vielen er vele oogjes dicht.

De reis is goed verlopen, voor de één duurde het langer dan de heenreis, voor de ander korter. Aangekomen in Tilburg stonden vele ouders, broers/zussen, vrienden en vriendinnen ons op te wachten. Het volgende afscheid stond al weer op de stoep, en wel dan van onze eigen groep. Ook hier kreeg iedereen een warme knuffel en zien we elkaar weer in het begin van het nieuwe schooljaar.

De reis zit erop! Sommige hebben het in Bosnië afgesloten, andere in de bus onderweg naar huis of moeten het nog afsluiten. Hoe dan ook hebben we met z'n allen een geweldige ervaring er bij gekregen die we nooit zullen vergeten. Je ziet vriendschappen ontstaan die lang stand zullen houden. Vooral door het gebruik van internet. Veel e-mailadressen zijn uitgewisseld en op sites als Hyves en Facebook is er contact met de meeste Bosniërs.

Als afsluiting een bedankje richting iedereen van onze eigen groep, bedankt dat we er samen iets geweldigs van hebben kunnen maken!
Ook jullie thuisblijvers bedankt voor het volgen van ons weblog (dat mede mogelijk is gemaakt door Ayesha Visser (tekst), Martijn van Son (fotografie) en Tim van Tuel (tekst)) en natuurlijk voor alle reacties!

"When i say Tuzla, you say Wave"
"TUZLA..."

Dag 11 Discussies

Vandaag zijn we discussies gaan voeren op een school. Hier werd de groep gesplitst, de ene groep begon met het praten over problemen van de jeugd en de andere groep begon over vrijwilligerswerk. In het begin moest iedereen nog wat op gang komen. Dit omdat er aandachtig naar elkaar geluisterd werd en je je toch maar moet zien uit te drukken in het Engels.

Na de discussies en de lunch hadden we vrije tijd. Iedereen ging zijn eigen weg. Een aantal zijn de stad in gegaan of gaan zwemmen in het grote zoutmeer (Tuz = zout)

Vanavond staat een Bosnisch eindfeest op het programma. Hier krijgen we traditionele muziek en eten voorgeschoteld en maken we een spetterend einde aan deze geweldige reis door Bosnie. Als er de mogelijkheid nog voor is dan proberen we morgen nog een stuk online te zetten. Mocht dit niet lukken, TOT DINSDAG!

Dag 10 Weeshuis Tuzla

Deze ochtend zijn we vertrokken naar het weeshuis hier in Tuzla. Hier zitten kinderen van 0 tot 18 jaar. Zij hebben geen ouders meer, deze zijn omgekomen in bijvoorbeeld de oorlog of ze konden niet meer voor de kinderen zorgen. Het is lastig om hier workshops te geven. Dit omdat er een aantal wat lastigere kinderen tussen zitten. Gelukkig is het grootste gedeelte wel in voor een ochtend spelen samen met onze groep. We hebben hier dan ook ontzettend veel blije gezichten gezien. Het maakt niet uit of je dezelfde taal spreekt of niet. Als je met elkaar wilt spelen kan dat zelfs zonder te praten. Je begrijpt elkaar al heel snel en hierdoor kan iedereen het dan ook goed naar zijn zin hebben.

We hebben ongeveer 2 uur ons ding gedaan waarna we met bijna alle spullen richting het park vertrokken. Bijna alle spullen omdat we natuurlijk ook wat achter hebben gelaten. Sowieso heeft elk kind een doosje gekregen met bruikbare spullen zoals verzorgingsmiddelen voor de wat oudere en speelgoed voor de kleintjes.
Toen we aankwamen bij het hotel waren ondertussen de 4e en 5e bruiloft bezig tijdens ons verblijf hier. Hierdoor konden we s avonds niet op het terras zitten en hebben we voor ons gebouw waar we slapen een feestje gebouwd. Het was nogeens extra gezellig omdat het tegelijkertijd Juups verjaardag was, hij is 17 geworden.

Dag 9 Memorial Centre Srebrenica

Vandaag was het zover, het zou voor iedereen weer een stukje duidelijker worden waarom we nu precies in Bosnie zijn. We wisten dat wat we te zien zouden krijgen heel erg was, dus heeft iedereen zich er mentaal op voor kunnen bereiden.


Srebrenica werd tijdens de oorlog door de VN uitgeroepen tot ´Safe Area´. Naar mate de oorlog heftiger werd zochten steeds meer mensen uit de omliggende dorpen hun toevlucht in Srebrenica. Nadat alle vluchtelingen zich rondom de basis in Potocari hadden verzameld omdat de agressor steeds dichterbij kwam, gaf de Servische generaal Karadzic op 11 juli het bevel om alle jongens en mannen van 12 t/m 77 jaar te scheiden van de rest. Families werden uit elkaar gerukt en de mensen wisten dat het einde nabij was. De zogenaamde reden van dit scheiden was dat de Serven deze mannen wilden ondervragen in verband met een eerdere oorlog. In werkelijkheid weet vrijwel iedereen dat deze mannen in velden, sporthallen en op pleinen koelbloedig zijn vermoord en hierna in een massagraf zijn gegooid.

Eerst hebben we de begraafplaats bezocht. Op 11 juli zijn hier nog zo´n 500 (jonge) mannen opnieuw begraven nadat ze zijn opgegraven uit een massagraf. Het is een zeer indrukwekkend gezicht om alle stenen om je heen te zien staan. Ook is er een kleine collectie van foto´s die zijn gemaakt over de oorlog.

Hierna zijn we naar de basis van Dutchbat gelopen, dit ligt aan de overkant van de begraafplaats. Het is een oude fabriek waarin nog altijd duidelijk te zien is dat er Nederlanders hebben gezeten. Het is raar om Nederlandse teksten te kunnen lezen in deze omgeving. Een voorbeeld hiervan is dat iemand een kalender bijhield op de muur, bij 1 dag stond er: ˝Eindelijk vertrek, maar meteen gegeizeld door de Serven.˝ Er hangt overal nog een grimmige sfeer. In de film te we te zien kregen vertelde een aantal vrouwen hun verhaal over deze genocide. Ze zitten nog steeds met onbeantwoorde vragen en weten niet hoe er een einde is gekomen aan hun mannelijke familieleden. Een hoop emotie voor, tijdens en na de film, maar gelukkig stond iedereen voor elkaar klaar en was er volop steun van alle kanten.

Door al het verdriet wat er `s morgens gezien en gevoeld is werd er `s middags tijdens de act duidelijk dat iedereen weet waarvoor we zijn gekomen. In een klein park in Sebrenica zijn er workshops gedaan waar een groep kinderen op af kwam en mee deed. `s Avonds pakten we alle spullen bij elkaar en gingen we weer terug naar onze thuisbasis Tuzla. Iedereen was blij dat we er waren omdat we hier ondertussen een warm gevoel bij hebben gekregen.

dag 7&8

Dag 7

Allereerst onze excuses voor de late update. Het was voor ons moeilijk om tijdens de tour een internetcafe te bezoeken. Maar hier dan een bericht over de tour.

Vanuit de 'moderne' stad Sarajevo reden we langs prachtige natuur richting Mostar, een sprookjesachtig mooie stad. Omdat het een ontzettend warme dag was besloten we om voor de lunch een stop te maken bij de rivier, de Buna. Deze rivier komt vanuit de bergen en is ijskoud. Bij een plek waar het water de berg verlaat liet een otomaanse koning een huis bouwen. Dit huis konden we bezoeken, maar alle vrouwen moesten wel een hoofddoek dragen. De plek was betoverend mooi, we hebben hiet tijdens de lunch nog lekker van kunnen genieten. Aangekomen in Mostar bleek al vrij snel dat het nog steeds te heet was om acts te doen, en kregen we de tijd om naar het openluchtzwembad te gaan! Jammer genoeg hadden we maar een half uurtje en toen moesten we alweer terug naar het hotel.

Na het eten zijn we met de gehele groep naar het centrum van de stag gelopen om daar de brug te bekijken. Op de brug kregen we de volgende uitleg te horen:

De brug verbind het Kroatische en het Bosnische deel van Mostar aan elkaar. In de oorlog waren het aan de ene kant de kroaten en de moslims die vochten om Mostar en aan de andere kant het Servische leger dat probeerde Bosnie en Herzegovina Servisch te maken. De inwoners van Mostar zaten dan ook in een val. In deze tijd is de brug dagelijks beschoten totdat hij uiteindelijk instortte. Naar aanleiding van officiele bouwtekeningen uit het Otomaanse tijdperk is de brug opnieuw opgebouwd. De brug staat symbool voor de verbondenheid en vereniging van de twee bevolkingsgroepen die in Mostar leven. Toch kregen we voor wij de stad ingingen de waarschuwing om hier niet over de praten met de lokale bevolking. Er zijn nog steeds spanningen, Kroaten en Moslims hebben bijvoorbeeld eigen cafes waar zij elkaar ontmoeten.

Op dit moment is de brug een toeristische trekpleister, er zijn bijvoorbeeld professionele duikers die voor geld van de 27 meter hoge brug afspringen.

Na wat vrije tijd in de stad zijn we samen teruggelopen naar het Hotel.

Het was een vermoeiende dag, ook al hebben we veel vrije tijd gehad.

Dag 8

De wekker stond vandaag weer vroeg. 7.00 uur ontbijt om naar Srebrenica te vertrekken. Helaas moesten wij hier afscheid nemen van Jolanda omdat zij niet meer met ons mee kon reizen. We hopen dat het nu beter met haar gaat! Onderweg hebben we ook afscheid genomen van Amariszi, voor hun was de tour afgelopen. Door deze gebeurtinissen kwamen wij wel veel later aan in Srebrenica aan dan de bedoeling was. Rond een uur 15.00 arriveerden we bij het Emmaus centrum, waar jongeren overnachten die meewerken aan de wederopbouw van Srebrenica door middel van verschillende projecten. Hier kregen we een lunch waarna we helaas weer door moesten, op naar de gastgezinnen waar we die avond zouden gaan slapen.

Er stond eigenlijk in de planning om vandaag naar het memorial centre te gaan, dit werd echter verschoven naar de volgende dag.

Die avond kwamen we met zijn allen bij elkaar in het park. Maartje had een prachtig gebaar voorbereid; iedereen kreeg een breeklicht die we tegelijk braken, hierdoor werd de donkere avond verlicht door gekleurde lampjes waarmee we zwaaiden. Deze bandjes zouden ons de volgende dag bij het memorial centre kracht geven.

Dag 6 het vroegste ontbijt, Sarajevo

Vanaf 05.00 uur begonnen de wekkers af te lopen deze ochtend, het vertrek naar Sarajevo stond op de planning. Het was extra veel proppen met de bagage en puzzelen met de zitplaatsen. Ons reisgezelschap is namelijk aangevuld met de Bosnische vrijwilliger en de bands *S*I*N* en Amariszi.

Tijdens onze busreis door Sarajevo werden we vergezeld door een reisleidster. Zij vertelde over de geschiedenis van de stad en leidde ons langs merkwaardige gebouwen; zoals een nog niet gerestaureerde appartementencomplex.

Het huis bij een van de ingangen van de tunnel

Eenmaal aangekomen in Sarajevo zijn we meteen naar het tunnelmuseum gegaan. Het museum staat op de plek waar tijdens de oorlog goederen en mensen via een tunnel in en uit Sarajevo werden gesmokkeld. Tijdens de oorlog was de stad omsingeld door Servische troepen hierdoor werd het onmogelijk voor de inwoners om zich van levensbehoeften te voorzien. De VN hebben toen ingegrepen door een smalle doorgang tussen Sarajevo en het vrije gebied (waar de Serviërs geen macht hadden) op te eisen. Hierdoor werd het mogelijk om de tunnel te graven. Vanuit de twee kanten zijn de Bosniërs begonnen met graven. Het is een wonder dat ze in het midden bij elkaar uitkwamen, op een halve meter in hoogte na. Het betekende echter nog niet dat het een veilige doorgang was, omdat de Servische troepen met gemak de ingangen van de tunnel konden beschieten. Oversteken was levensgevaarlijk, maar toch heeft de tunnel (800 meter onder het vliegveld door, 1,5 meter hoog) het leven gered van duizenden moslims in de oorlog.

Een granaat die insloeg op een halve meter afstand van de ingang heeft 9 mensen gedood en 14 verwond.

Steven (1e jaars artiest): "In het tunnelmuseum hebben we een klein beetje oorlog ervaren. Het verhaal van de omsingelde stad Sarajevo werd verteld door Kenan (Bosnische begeleider van Bridge), iedereen was stil en luisterde aandachtig."

Maartje (1e jaars artiest): "Als je de stad binnen komt zie je door onze ogen armoede, maar dan kijk je nog niet. Na een paar dagen met de mensen hier samen te zijn en samen dingen te doen zie je dankbaarheid en plezier. Je leert kijken.

Hierna zijn we doorgereden naar het hotel waar we een nieuwe kamerindeling hebben gemaakt en na de lunch heeft iedereen zich klaargemaakt voor de acts. We zijn in een feestelijk stoet naar de stad vertrokken. Onderweg trokken we al veel bekijks toen we door de woonwijk en het park liepen. De stoet eindigde voor de kathedraal in het centrum van de stad, hier werden de acts opgevoerd en boden de studenten van mode hun workshop ´kleding maken van afval´ weer aan. Binnen de kortste keren stonden er tientallen mensen te kijken.

Jolanda (docent mode): "Met stoepkrijt hebben we een catwalk in de richting van de winkelstraat gemaakt, de kinderen versierden de catwalk met fleurige tekeningen. Het publiek dat stond de kijken naar de acts zorgde voor het begeleidende geklap. Het was leuk dat de Bosnische vrijwilligers meteen bereid waren om zich te laten verkleden en mee te lopen op de catwalk."

Ook de Bosnische vrijwilligers droegen hun steentje bij.

Lotte (1e jaars artiest): "Tot nu toe vond ik dit de leukste plek om de acts te doen, op het plein kregen we snel aandacht omdat het druk was en mensen bleven staan om te kijken."
Na het uitvoeren van de acts kregen de studenten 2 uur de tijd om de stad te ontdekken.

Isaura (1e jaars artiest): "Ik vond Sarajevo groot, druk en luxe. Je ziet hier weinig kogelgaten en het is een stuk duurder vergeleken met Tuzla. Ik verwachtte allemaal gaten in de oude gebouwen maar het is goed opgeknapt."

Pizza stond vandaag op het menu. In de club ‘Sloga’ werd de avond afgesloten met optredens van onze meereizende bands. Ook al sloeg de vermoeidheid toe vanwege het vroege opstaan, was het een zeer geslaagde dag.

Imara (1e jaars artiest): "Tijdens het feest heb ik de Bosniers beter leren kennen. Ik heb vooral genoten van *S*I*N*, we hebben zoveel lol gehad dat de wandeling over de steile weg naar het hotel niet meer uitmaakte."

Morgen op naar…Mostar

P.S. Bedankt namens alle studenten voor jullie reacties. Iedereen heeft ze vandaag kunnen lezen. P.P.S. Donderdag 23 juli staat het eerste deel van onze reis in de Tilburgse koerier!

Dag 5 Tuzla Wave 2009

De wekker liep vanmorgen om 07.00 uur af. Na het ontbijt en uitleg over de dag zijn alle meiden/vrouwen richting het park gegaan om hier acts en workshops te doen.

Amber (1e jaars student Mode): “ Er kwam een jongen naar mij toe die vroeg of ik zijn kleding wilde pimpen. Ik vond het eerst een beetje raar dat hij naar me toe kwam, maar toen ik eenmaal bezig was vond ik het heel leuk om te doen. Hij reageerde erg enthousiast en dit gaf me een goed gevoel.”

Luuk (2e jaars sound & vision): "Ik vond het een leuke dag, in het bijzonder de gezichten van de mensen die we blij maakten."

De jongens vertrokken naar Telex ( waar ook de skatewedstrijd was) om hier de skate-attributen af te breken en weg te brengen.

Wegens een wijziging in het programma was er ruimte voor een evaluatie met de gezamelijk groep. Hier kreeg iedereen de mogelijkheid zijn ervaringen en gevoelens te uiten over deze reis tot nu toe.

Celine (2e jaars artiesten begeleider): "Dankzij de evaluatie zijn we allemaal een stukje dichter bij elkaar gekomen. Het was een superleuke en gezellige avond samen met de Bosniers."

Nadat dit gedaan was hebben ze zich bij de rest van de groep gevoegd om samen in Telex de opening van het Tuzla Wave festival 2009 bij te wonen. Het festival begon met een bandwedstrijd, de winnaar hiervan mag in 2010 optreden op Festival Mundial. De band *S*I*N* is ze al voor gegaan, zij waren op 20 en 21 juni 3x per dag te zien in het Leijpark in Tilburg.

Nadat de winnaar bekend werd gemaakt volgde de officiele opening, hier spraken o.a. de burgemeester van Tuzla en de minister van educatie & sport. Ook een Nederlandse (Sara) en een Bosnischie student kregen het woord om hun ervaringen te delen met de bezoekers. Hierna werd het festival geopend door de Bosnische band die de wedstrijd had gewonnen. Vervolgens was de bekende Bosnische band HUMAN aan de beurt, waarna *S*I*N* het feest goed op gang bracht. Als hekkensluiter stond Amariszi (NL) op het podium.

Glenn (3e jaars artiesten begeleider): "Tijdens het optreden van Amariszi gebeurde er iets bijzonders: in het begin stonden er voornamelijk Nederlandse studenten voor het podium. Toen de Bosniers de muziek herkenden onstond er gemengd publiek waarbij Bosniers en Nederlanders samen los gingen."

Rond half 12 vertrokken we richting het hotel om vervolgens om 00.00 uur Minka met z´n allen te feliciteren met haar verjaardag.
Op naar een korte nacht.

Dag 4 Skatewedstrijd

Na het ontbijt zijn we vertrokken naar het park midden in de stad Tuzla. Hier hebben de artiesten hun acts gedaan voor winkelende mensen, zwervers en Roma kinderen. De studenten van mode hebben een workshop voorbereid. Zij maken kleding van afval.

’s Middags begon de skate contest in het Telex theater, een plek waar jongeren graffiti kunnen spuiten, skaten, voetballen etc. Tijdens en rondom de skate wedstrijd waren de acts van de artiesten een mooi achtergrond decor. Van een afstandje was het een kleurig en levendig geheel. Het festival was eerder afgelopen dan verwacht. Er werd een evaluatie gepland omdat er enige spanningen waren. Na het avondeten was er tijd voor de begeleiders, de 2e en 3e jaars om deze spanningen te bespreken.

Niels (2E jaars artiesten begeleider): “ Ik denk dat de frustraties uitgesproken zijn en dat er oplossingen aangedragen zijn die kunnen werken.”

Martijn (3e jaars artiesten begeleider): “ Ik vond het een fijn gesprek, ik hoop dat we er meer structuur in kunnen brengen, dat we meer gaan communiceren en dat gaat zeker werken.”

Deze middag is de Nederlandse Polder Balkan band Amariszi gearriveerd in Tuzla. Zij zullen meegaan op de tour naar Sarajevo, Srebrenica en Mostar. Zij bestaan uit 9 personen en zijn een leuke aanvulling op onze groep. Ze vielen met hun neus in de boter, want toen we ’s avonds bij het hotel aankwamen bleek dat een aantal vrijwilligers van het Tuzla Wave festival een typisch Bosnische avond voor ons hadden georganiseerd. Er was een accordeonist en Bosnische borrelhapjes voor bij de Rakija (dit is een traditioneel Bosnisch drankje wat per familie gebrouwen wordt, het is een gebruik om gasten te verwelkomen). De accordeonist speelde traditionele nummers en toen de band Amariszi mee begon te spelen ontstond er een muzikaal feest.
Sander (2e jaars evenementen organisatie): “ Ik vond het muzikale gebeuren heel erg mooi om te zien en het is een gezellig samenkomen.”

Ayesha (stagiaire stedenband Stichting Tilburg-Tuzla): “ Ik vond het machtig om een stukje Bosnische cultuur mee te mogen maken en het was fantastisch om te zien hoe trots ze waren en wilde vertellen over hun cultuur.”

Dag 1, 2 & 3

Zdravo lieve ouders, vrienden en geïnteresseerden,

Allereerst onze excuses dat we jullie een paar dagen hebben laten wachten, maar hier is dan het eerste bericht.

Dag 1, de busreis

Om te beginnen zijn we allemaal veilig en heel aangekomen in Tuzla. De reis was lang (26 uur) maar wel erg gezellig; bingo, muziek, een quiz over Bosnië, etc. Rond half 2 passeerden we de Bosnische grens, anders dan vorige jaren mochten we vrij snel doorrijden. Zelfs de ‘ verdachte’ schoenendozen met spullen voor de weeskinderen werden na een korte blik goed gekeurd. In de pauzes was er tijd voor een drankje, hapje, sigaretje en uiteraard de speeltuin, waar heftig gebruik van werd gemaakt. Toen het donker werd en iedereen een plekje had gevonden werd het lekker rustig in de bus. Omdat de bus niet erg ruim is waren er veel creatieve oplossingen om een fijne slaaphouding te vinden, bijvoorbeeld door gewoon op het gangpad te gaan liggen.

Dag 2, aankomst

Na de reis die door Duitsland, Oostenrijk, Slovenië en Kroatië ging kwamen we rond half 4 aan in Tuzla! De lange reis was in een klap vergeten door het super welkomstcomité, bijna alle vrijwilligers waren er. We konden lekker opfrissen en koffers uitpakken en daarna begonnen we met de introductie. We kregen een programmaboekje met informatie over Bosnie-Herzegovina, het programma en belangrijke nummers. Het programma werd doorgenomen en er werd ons gevraagd een formulier in te vullen. Wat weten we al over Bosnie-Herzegovina, wat zou je willen weten en aan het van de reis moeten we beschrijven wat we hebben geleerd. Hierna was het tijd voor de black&white party, vrijwel iedereen had zich aan de dresscode gehouden en na een tijdje werd er volop gedanst. Na een afterparty op de kamers sloop iedereen naar z’n bedje om verdient de nacht door de brengen in een lekker bed. (de bedden zijn alleen niet erg stevig, er zijn al een aantal mensen door hun bed gezakt.)

Dag 3, citytour, kamp Duje

Vandaag werden we om 8 uur aan het ontbijt verwacht, het weer was al heerlijk dus buiten zitten was geen straf. Na het ontbijt kregen we een citytour door vrijwilligers van TuzlaWave. We liepen richting het stadscentrum om vervolgens een berg aan de rand van de stad te beklimmen vanwaar je een prachtig uitzicht had op “ Panonika”, een prachtig zoutwater zwembad. Tijdens de wandeling kwamen we langs een aantal bijzondere plekken in de stad. Een monument voor de zoutmijnen die de stad Tuzla groot hebben gemaakt (Tuzla betekend zout in het Bosnisch). De mijnen zijn nu volgelopen met water waardoor de grond constant in beweging is. Om deze reden zijn de straten boven deze mijnen betegeld met kleine steentjes (een beetje zoals onze kinderkopjes). In het midden van het centrum staat een monument met 75 namen. Op 25 mei vieren Bosnische jongeren ‘ de jeugd’, maar in 1995, vlak voor het einde van de oorlog was er midden in het centrum een bominslag waarbij 75 jonge mensen omkwamen. Aan de manier waarop de Bosnische jongeren hierover vertelden merk je dat deze gebeurtenis nog steeds leeft, zeker omdat de daders nooit gestraft zijn.

Na de citytour vertrokken we met de bus naar kamp Duje, een opvangcentrum boven op een berg een uur rijden van Tuzla. Hier wonen voornamelijk slachtoffers uit de oorlog die zo getraumatiseerd zijn dat ze niet meer voor zichzelf kunnen zorgen, maar ook worden er hier een aantal moeilijk opvoedbare kinderen en verkeersslachtoffers opgevangen. De rondleiding door het centrum was indrukwekkend, met name de afdeling waar mensen lagen die er het zwaarste aan toe zijn. Het voelde een beetje als aapjes kijken, maar dan werd je er niet vrolijk van. Gelukkig waren er ook mooie dingen te zien, zoals prachtige tekeningen, sieraden en souvenirs die door de bewoners zijn gemaakt. Deze spullen worden gemaakt tijdens groepsactiviteiten. Er wordt gekeken naar de mogelijkheden van de bewoner, de een maakt bijvoorbeeld een kettinkje en de ander een souvenir van zeeschelpen.

Na een warme lunch was het tijd om een beetje leven in de brouwerij te brengen. Op het voetbalveld werd er gespeeld met de bewoners. Echte acts waren niet nodig omdat de mensen blij werden van de kleinste dingen; bellenblaas, een touwtje, een ballon etc. Na een stevig potje voetbal en een watergevecht begon het te regenen. Dit was voor ons het teken om weer naar Tuzla te gaan. Bij afscheid kregen we groenten mee die verbouwd worden op het land van het centrum.

We hebben gegeten in het restaurant van Elmir, die tevens een van de initiatiefnemers is van het TuzlaWave festival. Na het eten vertrokken we weer naar het hotel om op het terras nog wat te drinken, te praten, te lachen etc.

Start Tuzla Wave 2009 blog

Via deze blog kan iedereen op de hoogte blijven van alle ervaringen en belevenissen van de studenten van KCM (Kunst, Cultuur & Media) van het ROC Tilburg bij hun reis naar Tuzla (Bosnië) en hun inspanningen samen met de Bosnische jongeren voor het Tuzla Wave festival.

De studenten zullen ter plekke dagelijks verslag brengen en waar mogelijk ook foto's posten. Kom dus snel terug of wordt Volger via Google Friend Connect.